विशेष मुलाखतीत पल्लवी जोशी स्पष्टच बोलल्या : समस्या आपल्या आत आहेत, त्यात सुधारणा होणे गरजेचे, आपण वर्णद्वेषी अन्‌ लैंगिकतावादी!

अभिनयासाठी राष्ट्रीय पुरस्कार मिळालेल्या पल्लवी जोशीच्या कारकिर्दीत एक काळ असा होता जेव्हा तिच्याकडे काम नव्हते. काश्मीर फाइल्सनंतर ती आता द बंगाल फाइल्स चित्रपटामुळे चर्चेत आहे. तिच्यासोबत खास बातचित...

प्रश्न : जवळजवळ ३५ वर्षांच्या कारकिर्दीत तुम्ही केवळ राष्ट्रीय पुरस्कार जिंकला नाही तर चित्रपट आणि टीव्ही या एकाच नाण्याच्या दोन बाजूही अभ्यासल्या आहेत. एक अभिनेत्री म्हणून तुम्ही स्वतःला दिग्दर्शक पती विवेक अग्निहोत्रीच्या चित्रपटांपुरते मर्यादित ठेवले आहे का?
पल्लवी : विवेक माझ्यासाठी पात्रे लिहित आहे याबद्दल मी खूप आभारी आहे. किमान मी त्याच्या चित्रपटांमध्ये काम करू शकते. कारण मला चित्रपटांमध्ये काम मिळणे बंद झाले होते. हे २००४-०५ पासून घडले. माझ्या दोन मैत्रिणी आहेत, रेणुका (शहाणे) आणि मृणाल, ज्यांनी मला कास्ट केले. अन्यथा, मला कोणत्याही ऑफर मिळत नव्हत्या. मला टीव्हीवरील त्याच डेली सोपसाठी ऑफर येत होत्या, जे मला करायचे नव्हते. त्यात कोणतेही पात्र नाही, तुम्ही कोणाची तरी आई किंवा सासू आहात आणि ते पात्र कधीही उलटू शकते. भूमिकेची सुरुवात आणि शेवट जाणून घेणे माझ्यासाठी महत्वाचे आहे. मी अभिनय करत नव्हते, म्हणून मी स्वतःची निर्मिती सुरू केली. मी २००० च्या दशकात दोन मराठी चित्रपट बनवले. त्यानंतर आम्ही आमचे होम प्रोडक्शन सुरू केले.

प्रश्न : तुमच्यासारख्या सक्षम अभिनेत्रीसाठी भूमिका का कमी पडल्या?
पल्लवी : मला काहीच माहिती नाही. २००० च्या दशकाच्या मध्यात माझ्या वयाचे बरेच कलाकार घरीच बसून होते. चला नवीन चेहरे घेऊया, हा ट्रेंड बनला होता. माझ्या काळातील अनेक अभिनेत्रींना त्रास झाला. नीना गुप्ता वगळता, तिनेही ट्विट केले होते की तिला काम मिळत नाही, त्यानंतर तिला काम मिळू लागले. अन्यथा, ती इतकी वर्षे घरीच राहिली. हे दुःखद आहे, पण चांगल्या कलाकारांनाही चांगले पात्र हवे असतात.

प्रश्न : तुमच्या अपारंपरिक लूकमुळे तुम्हाला इंडस्ट्रीमध्ये नकार मिळाला का?
पल्लवी : हे खूप दिवसांपूर्वी घडले. विवेक मला एका टीव्ही प्रोजेक्टसाठी कास्ट करत होता आणि एका वरिष्ठ व्यक्तीने सांगितले, पल्लवी जोशीला कास्ट करू नका, ती काळी आहे. मग विवेक हसला आणि म्हणाला, मेकअप देखील एक गोष्ट आहे. जेव्हा आपल्या देशात मूल जन्माला येते तेव्हा आपल्याला विचारले जाते की तो गोरा आहे की काळी. आपल्याला अजूनही गोऱ्या त्वचेचे वेड आहे. तो मुलगा आहे की मुलगी? आपल्याला हे देखील विचारले जाते, म्हणून आपण वर्णद्वेषी तसेच लैंगिकतावादी आहोत. समस्या आपल्या आत आहे, म्हणून जोपर्यंत ती सुधारत नाही तोपर्यंत काहीही बदलणार नाही.

प्रश्न : एक सक्षम महिला म्हणून, महिलांबद्दल तुम्हाला कोणती गोष्ट त्रास देते?
पल्लवी : अनेक गोष्टी. जवळजवळ अर्धी लोकसंख्या महिलांची आहे, त्यापैकी अनेक स्वावलंबी आहेत, परंतु आजही महिलांसाठी अनेक मूलभूत सुविधा उपलब्ध नाहीत. तुम्ही कोणत्याही रेस्टॉरंटमध्ये गेलात तर तुम्हाला पुरूषांच्या उंचीचे बार स्टूल आढळतील. महिला मिनीस्कर्ट किंवा स्टिलेटो घालून जातात, त्यांना उठण्यासाठी आणि बसण्यासाठी उडी मारावी लागते. महिला कार चालवतात, परंतु आजपर्यंत कोणत्याही उत्पादकाने असा विचार केलेला नाही की महिलांकडेही बॅग असते, त्यासाठी जागा असली पाहिजे. हे मूलभूत आहे, त्यानंतर असमानतेची यादी बराच काळ चालू राहते.

प्रश्न : दोन लहान मुलांची आई असल्याने, ते तुम्हाला किती अपडेट ठेवतात?
पल्लवी : मला वाटते की एका विशिष्ट वयानंतर मुलांशी तुमचे नाते बदलते. तुम्ही प्रौढ पातळीवर बोलू लागता. आता माझी मुलगी २६ वर्षांची आहे आणि माझा मुलगा २४ वर्षांचा आहे. ते दोघेही आमच्यासोबत बसून वाद घालतात. बऱ्याच वेळा जेव्हा मी भावनिक होते तेव्हा मुलांकडून मला मिळणारी परिपक्वता माझ्या हृदयाला स्पर्श करते.

प्रश्न : तुमचे दिग्दर्शक पती विवेक अग्निहोत्री म्हणतात की द बंगाल फाइल्स हा एक अजेंडा असलेला चित्रपट आहे, तुम्ही काय म्हणाल?
पल्लवी : हे बघा, हे खरं आहे, पण माझी ते सांगण्याची पद्धत विवेकपेक्षा वेगळी आहे. आपण पाहिले की आपण जे काही भोगले ते सर्व दाबले गेले. माझे म्हणणे असे आहे की लपलेले संपूर्ण सत्य एक अजेंडा होता. एक भारतीय नागरिक म्हणून, हा अजेंडा उघड करणे माझे कर्तव्य आहे. मी चित्रपटात भारतमातेची भूमिका साकारत आहे. मनोरंजक गोष्ट अशी आहे की चित्रपटातील सर्व पात्रे खरी आहेत, फक्त माझे पात्र काल्पनिक आहे, म्हणून ते करणे आव्हानात्मक होते.